அறிவின் வெல்வது - ஒரு சிறிய கதை**

 

அறிவின் வெல்வது - ஒரு சிறிய கதை**  

பண்டைய காலத்தில், ஒரு ஞானி ஒரு சிற்றூரில் வாழ்ந்து வந்தார். அவரிடம் ஊர்மக்கள் எல்லாம் தங்களின் சிக்கல்களுக்கு தீர்வு கேட்பார்கள். ஒரு நாள், ஊரில் வாழ்ந்த ஒரு செல்வந்தர், ஞானியை சந்திக்க வந்தார்.  

**செல்வந்தர்:** *"ஐயா, நான் படிப்பறிவில்லாதவன். ஆனால் பணத்தால் எல்லாம் வாங்க முடியும் என்று நினைத்தேன். இப்போது எனக்கு புரிகிறது - அறிவில்லாதவனின் செல்வம் பொருளில்லாதது. எனக்கு அறிவைக் கொடுங்கள்!"*  

**ஞானி:** *"நீங்கள் உண்மையை உணர்ந்துவிட்டீர்கள். ஆனால் அறிவு விலை கொடுத்து வாங்கப்படுவதல்ல. அது உழைப்பால், ஆர்வத்தால், மனதின் திறப்பால் கிடைக்கும்."*  

அவர் செல்வந்தரிடம் ஒரு கையில் எண்ணெய் நிரப்பிய கோப்பையையும், மறுகையில் ஒரு வெற்றுக் கோப்பையையும் கொடுத்து சொன்னார்: *"இந்த ஊரின் தெருக்களில் சுற்றி வா. ஆனால், எண்ணெய் ஒரு துளி கூட சிந்தக்கூடாது! சிந்தினால், உன் உயிர் போகும்!"*  

செல்வந்தர் பயந்து, கவனமாக நடந்தார். மணி நேரம் சுற்றிய பிறகு, அவர் ஞானியிடம் திரும்பினார். எண்ணெயில் ஒரு துளிகூட சிந்தவில்லை!  

**ஞானி:** *"நீ சுற்றியபோது, வழியில் என்னென்ன கண்டாய்?"*  

**செல்வந்தர்:** *"ஐயா, எண்ணெயைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். வேறு எதையும் கவனிக்கவில்லை!"*  

**ஞானி சிரித்தார்:** *"அதுதான் பிரச்சனை! அறிவு என்பது உலகைக் காண்பது. நீ வாழ்க்கையின் அழகுகள், பாடங்கள், மக்களின் துயரங்கள் - எதையும் கவனிக்கவில்லை. முதலில் 'கவனிக்கக் கற்றுக்கொள்'. அறிவு தானாக வந்து சேரும்."*  

அன்று முதல், செல்வந்தர் திறந்த மனதுடன் உலகைக் கவனிக்கத் தொடங்கினார். சிறிது சிறிதாக, உண்மையான ஞானம் அவரில் பிறந்தது!  

**பாடம்:** *அறிவு என்பது புத்தகங்களில் மட்டுமல்ல, உலகைக் காணும் கண்ணோட்டத்தில் விளைகிறது!*  

🌿 *கற்றது கைமண் அளவு, கல்லாதது உலகளவு!* 🌿